Να ξεκαθαρίσουμε πως όταν λέμε “αναρχικός” δεν εννοούμε ούτε μπάχαλος, ούτε συριζαίος και σίγουρα ούτε κάποιον χίπις με τζίβες και ένα γάρο σαν τον κινγκ κονγκ.

Όταν λέμε “αναρχικός” εννοούμε εκείνο τον άνθρωπο που παλεύει για ελευθερία, που δεν δέχεται να του επιβάλλονται αλλά ούτε να επιβάλλεται και έχει κάνει σκοπό της ζωής του να ζήσει σε μια κοινωνία ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ. Είναι ο άνθρωπος που σκέφτεται πριν πράξη και δεν λυγίζει ποτέ!

• Είμαστε αναρχικοί όχι γιατί θέλουμε να καταστρέφουμε, αλλά επειδή θέλουμε να φτιάξουμε έναν ομορφότερο κόσμο.
• Είμαστε αναρχικοί γιατί όταν κοιτάμε τον διπλανό μας στα μάτια δεν βλέπουμε μια ιδιότητα αλλά έναν άνθρωπο.
• Είμαστε αναρχικοί γιατί ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές δεν κάνουμε πίσω, μένουμε ενωμένοι και παλεύουμε.
• Είμαστε αναρχικοί γιατί δεν παλεύουμε για εμάς, παλεύουμε για κάθε πλάσμα σε αυτό τον κόσμο.
• Είμαστε αναρχικοί γιατί κλαίμε με πάθος.
• Είμαστε αναρχικοί γιατί γελάμε από ευτυχία και όχι υποκρισία.
• Είμαστε αναρχικοί γιατί ερωτευόμαστε και δινούμε τα πάντα στον έρωτα μας, αλλά δεν ερωτευόμαστε μόνο πρόσωπα, ερωτευόμαστε την φύση, το κελάηδισμα των πουλιών, την μυρωδιά των λουλουδιών, ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, εμένα, ΕΣΕΝΑ. Και για ότι ερωτευόμαστε παλεύουμε μέχρι την τελευταία ρανίδα του αιματός μας.
• Είμαστε αναρχικοί γιατί δεν μάθαμε να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους αλλά να τους αγαπάμε.
• Είμαστε αναρχικοί γιατί δεν θέλουμε λεφτά και χλιδή αλλά ΙΣΟΤΗΤΑ.
• Είμαστε αναρχικοί γιατί ακόμα και όταν μας πνίγουν, εμείς αναπνέουμε.
• Είμαστε αναρχικοί για πάρα πολλούς λόγους που δεν γίνεται να γράψω.

Αυτό, όμως, που είναι πιο σημαντικό από όλα είναι πως ότι και να γίνει θα’ μαστε εδώ για να πραγματοποιήσουμε τους χειρότερους εφιάλτες των αστών.

Όσο και αν μας ποτίζουν καρκίνο εμείς θα είμαστε πάντα εκεί. Όσα ντουβάρια και αν προσπαθήσουν να μας πάρουν, ποτέ δεν θα καταστείλουν αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν και ποτέ δεν θα φιμώσουν τις ιδέες μας.

Ήμασταν και θα είμαστε πάντα εδώ, όσο το φεγγάρι φωτίζει τις νύχτες!

Υ.Γ. ευχαριστούμε ιδιαίτερα τον  σύντροφο και mc Ήρωα για το φωτογραφικό υλικό και στέλνουμε τα αγωνιστικά φιλιά μας σε κάθε σύντροφο που μας στηρίζει!

ΠΟΡΕΙ

Μιλάω πρώτα σαν μαθητής και μετά σαν αντιεξουσιαστής, και γνωρίζω πως ο αγώνας των καθηγητών μου με αφορά γιατί αφορά την σκατένια εκπαίδευση μου σε ένα, κυριολεκτικά, μπουρδέλο σύστημα.

Όπως πολλές φορές, εύστοχα, έχουν πει, οι μαθητές προετοιμάζονται για τις πανελλήνιες εξετάσεις σαν άλογα κούρσας ενώ παράλληλα κάποιοι θησαυρίζουν από το άγχος των νέων. Με την νέα τροποποίηση, αυτή η προετοιμασία θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη, στοιβάζοντας μαθητές σαν κότες 30-40 παιδιά ανά τάξη, βάζοντας τους καθηγητές να ξεκωλόνονται στην δουλειά και το κράτος απλά θα εισπράττει περισσότερα και θα ξοδεύει λιγότερα για τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Η εκπαίδευση τείνει να γίνει προνόμιο για τους αστούς ή για όσους έχουν να ποντάρουν στα παιδιά τους.

Η μόρφωση μας έχει γίνει ρουλέτα που γυρίζει ο κάθε παπάρας υπουργός χωρίς να τον νοιάζει για εμάς.

Είμαι μαθητής λυκείου και ξέρω τι σημαίνει άγχος εξετάσεων. Δυστυχώς, όμως, πλέον δεν έχω ελπίδες για το μέλλον μου. Τι και αν μπω στο πανεπιστήμιο αφού στο τέλος θα είμαι άνεργος. Όλα τα όνειρα μου γαμήθηκαν, όπως και πολλών άλλων συμμαθητών μου.

Στηρίζουμε την απεργία των καθηγητών γιατί η νίκη τους είναι και δική μας νίκη. Τα όνειρα θα ξαναζωντανέψουν και , ίσως, οι γονείς μου να μην αγχώνονται για μένα, οι συμμαθητές μου που δεν έχουν θα μπορούν να δώσουν πανελλήνιες χωρίς φροντιστήριο, δεν θα λιποθυμάνε παιδιά από το άγχος και την πείνα μέσα στην τάξη, ο φίλος ο Μωχάμεντ δεν θα φοβάται τους φασίστες του σχολείου και εγώ θα έχω ελπίδες για να παλεύω κάθε μέρα όλο και πιο δυνατά. Η νίκη των καθηγητών μου θα είναι η ώθηση μου για μια ακόμη πιο λυσσαλέα μάχη με το σύστημα και το κεφάλαιο, θα είναι μια καλοζυγισμένη γροθιά στα δόντια της εξουσίας.

ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ, ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΝΑ ΛΕΕΙ : ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΥΡΡΑΝΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ!

“Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί!”                                                                                                                                  “Αυτούς τους έχω βαρεθεί”
Ποίηση: Βολφ Μπίρμαν
Μελοποίηση: Θάνος Μικρούτσικος
Μετάφραση: Δημοσθένη Κούρτοβικ
τραγουδά η Μαρία Δημητριάδη
Πολιτικά τραγούδια 1975

Αυτά, λοιπόν, τραγούδαγε η Μαρία Δημητριάδη το ’75. Προφανώς τα λόγια ήταν (για άλλη μια φορά) προφητικά και βρίσκουν απαντήσεις στην Ελλάδα του 2013.                                                                                                    Πριν γράψουμε και σχολιάσουμε οτιδήποτε να ξεκαθαρίσουμε πως δεν υπάρχει ίχνος πατριωτισμού μέσα μας! Παρ’όλα αυτά, “οι ποιητές με χέρι υγρό υμνούν τη πατρίδας τον χαμό”! Γιατί το λέμε αυτό;

Πριν λίγες μέρες, η Κική Δημουλά δήλωσε ότι την ενοχλούν οι μετανάστες στην Κυψέλη γιατί, όπως λέει, πιάνουν όλα τα παγκάκια(!?) Προφανώς, δεν γνωρίζει ότι χωρίς τους μετανάστες η Ελλάδα αυτή την στιγμή δεν θα ήταν τίποτα άλλο παρά ένα χωριό μιας ανεπτυγμένης χώρας (π.χ. Γερμανία).

Παραθέτουμε, λοιπόν, μερικά στοιχεία από την ανάπτυξη που προσφέρουν οι μετανάστες στις δυτικές χώρες. Η μεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους έχει ως κύριο στόχο τη διατήρηση μεταναστών εργατών στο εσωτερικό του σε κατάσταση παρανομίας, γιατί πέραν του ότι είναι φτηνοί πράγμα που συμφέρει το κάθε λογής αφεντικό, μπορούν να “απομακρύνονται” δίχως να διανοούνται συντάξεις, επιδόματα κτλ. Επίσης, το 2003 γίνεται γνωστή έρευνα του ΟΗΕ σύμφωνα με την οποία αν η ευρωπαϊκή ένωση θέλει να διατηρήσει το επίπεδο ζωής του 1995 θα χρειαστεί ως το 2025, 125 εκατομμύρια μετανάστες εργάτες. Το 2009, έρευνα του Υπουργείου κοινωνικών υποθέσεων της Γαλλίας ανακοίνωσε  ότι το ετήσιο καθαρό κέρδος της γαλλικής οικονομίας από τους μετανάστες είναι 12,4 δισεκατομμύρια ευρώ και τόνισε ότι η είσοδος 100.000 νέων μεταναστών ετησίως ισοδυναμεί με μείωση 1% του ελλείμματος στο ΑΕΠ της Γαλλίας από το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα.

Με βάση τα παραπάνω στοιχεία μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε για ποιό λόγο το καθεστώς δεν θέλει νόμιμους μετανάστες (δεν είναι μαλάκες και ξέρουν πως αν ο μετανάστης είναι παράνομος δεν δικαιούται σύνταξη κτλ) και, ακόμη, πλέον συνειδητοποιήσαμε ότι στα παγκάκια τον κώλο τους πρέπει να τον ακουμπάνε οι μετάναστες, που χάρις σε αυτούς πληρώνονται πολλές από τις δημόσιες δαπάνες και όχι κάποιες σκατοποιήτριες που δεν πρόσφεραν και δεν προσφέρουν τίποτα.

Μάγκες και κούκλες, ανερχόμενα συγκροτήματα αλλά και διακεκριμένοι mcs θα δηλώσουν το παρόν αυτό τον μήνα σε διάφορα ANTIFA HIP HOP LIVE. Είναι μεγάλη τιμή για το κίνημα που σιγά σιγά απλώνετε και θεωρείται, πλέον, αυτονόητο να υπάρχει και ένα rap crew σε κάθε αντιφασιστικό- αντιρατσιστικό ή αντιεξουσιαστικό live. Ευχαριστούμε τα παιδιά που με τις ρήμες τους μας ταξιδεύουν, μας εκφράζουν και μας κάνουν περήφανους για την φάση μας.                                         

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη :
Ειρήνη
σα ναγραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Τάσος Λειβαδίτης.